Het restaurant is gehuisvest in een rustiek Brugs oud herenhuis. We nemen plaats in een goed gevulde zaak met een flink aantal toeristen. Naast ons bijvoorbeeld nemen Grieken plaats, en elders horen we Luxemburgs, Engels en Frans.
Dé pijler van het restaurant is bier. Alle gerechten zijn gebouwd rond een biersmaak en ook de drankkaart puilt uit van het bier. Uiteraard is er ook wijn voor de wantrouwige zielen. Laat de ene kant vanavond evenwel geheelonthouder zijn en dus klinken we met vers fruitsap aan die ene kant en aan de andere kant met het aperitief van het huis. De combinatie klinkt origineler dan dat het smaakt: de schuimwijn met een injectie van hoppe smaakt vooral gewoon naar schuimwijn.
We krijgen er amuses bij: gazpacho, konijnenpaté, visrillette en komkommer. Veeleer eenvoudig maar oké. Ondertussen doorzoeken we de kaart en die klinkt poëtisch en veelbelovend. Elk gerecht kan vergezeld worden van een speciaal biertje en de ene kant gaat alvast voor die formule.
Er wordt gestart met gerookte tofu, bloemetjes en radijsjes. We proeven evenwel geen enkele smaak die de poëtische kaart daarnet nog beloofde. Wel proeven we fletsheid in plaats van gemarineerde groenten, kruidencrackers, crumble van zuurdesem of citroengras. Erg mooi gepresenteerd, dat wel, maar de smaakpapillen willen ook wat.
De sardientjes aan de overkant overtuigen evenmin. En waar zijn trouwens de beloofde kappers? Het bier dat het gerecht vergezelt overtuigt wel: het stroblond witbier Troublette is fris en lekker.
Er is geen kabeljauw meer (altijd een afknapper als je keuze niet waargemaakt kan worden) en dus komt er zeebaars in dezelfde bereiding. Opnieuw oogt alles erg mooi maar smaakt de handgerolde couscous, de artisjok, de gerookte look en de courgette naar weinig tot zelfs niets. De gekonfijte paprika is het enige dat ons -heel bescheiden- inspireert. Gelukkig spoelt de Saint-Feuillien Grand-Cru met zijn 9,5 % alles vrolijk door.
Echt ondermaats zijn de schelpen en mosselen aan de overkant. De schelpen zijn simpelweg niet vers en we proeven ook hooguit twee goede mosselen. De beloofde risotto blijkt smakeloze rijstebrij in plaats van échte risotto. Noem dat dan gewoon rijst maar geen risotto, verdorie. We melden ons ongenoegen maar het kwaad is geschied.
Er wordt afgesloten met een sinaasschuimpje al kan op dat moment niets ons nog overtuigen.
www.dyver.be
Onze score: just ordinary
Bediening: gewoon
Omgeving: brugs oud herenhuis
Prijs: medium
Ik ben akkoord... forget this!
BeantwoordenVerwijderenEen als restaurant vermomde tourist-trap!