Het weekend starten met een maaltijd in de Mange-Tout is gewoonlijk het beste wat een mens kan overkomen.
De Mange-Tout wordt uitgebaat door een jong koppel met veel ervaring. Beiden werkten zo’n drietal jaar geleden in Hertog Jan, maar besloten een eigen zaak te starten op de plek waar de ouders van het meisje reeds een restaurant uitbaatten. De zaak kreeg meteen een nieuwe wind en een nieuwe wending. Vooral de moeder zien we ook altijd als hulp in de zaal, en vandaag staat ze er alleen voor. We vernemen dat haar dochter op wijncursus is.
We luiden dit weekend in met een sprankelend glaasje, Vouvray – Chenin Blanc.
We drinken ons aperitief in het salon en krijgen er drie hapjes bij: handgepelde Oostendse garnalen (voor de vleeseters een mousse van ham met mosterd en augurk), een soesje van Oud Bruggekaas en licht geroosterde plakjes zalm met een crumble. Gewoonlijk volstaat het aperitiefmoment om ervan overtuigd te zijn dat we hemels goed verwend worden. Maar deze middag ontbreekt de magie. De hapjes zijn oké maar nogal zwak qua smaken.
We merken bovendien dat er voor het eerst geen vegetarisch alternatief voorgesteld wordt, maar enkel een vleesloze variant. Als we reserveren vragen we steevast hetzelfde: één iemand eet geen vlees maar liefst ook geen vis. En tot op vandaag werd altijd een volledig vegetarisch alternatief voorgeschoteld dat steeds zowel inspiratievol als kwalitatief was gebleken.
Aan tafel starten we met een heerlijke Cocoa Hill, een wijn uit Stellenbosch met als druiven Dornier en Chenin. Het bijbehorende gerechtje, kokkels met bloemkoolpuree, bloemkoolroosjes en een lekkere jus smaakt, al hebben we een enkele kokkel die niet vers proeft.
De volgende wijn die bij het hertenvlees aanbevolen wordt, is een Grenache van het domein Mas d’Intras uit de Ardèche. Het hert werd op smaak gebracht met kardemom en een vleesjus en bevat structuren van wortel en butternut. Bij de lotte wordt een Chardonnay van de familie Torrontes-Zuccardi gepresenteerd. We krijgen drie mooie stukjes gegrilde lotte, met een schaaldierenjus en ook hier met structuren van wortel en butternut.
We ontdekten inmiddels ook dat in de keuken de jonge chef niet aanwezig is. En dat lijkt ons meteen een verklaring waarom we elk gerecht wat in twijfel trekken. Alles is lekker, maar het komt niet in de buurt van de finesses die we hier gewoon zijn. We informeren even, en krijgen tot onze verbazing het slechte nieuws te horen dat de kok opnieuw naar zijn vorige werkgever getrokken is.
We bestellen kaas maar omdat we vergeten zijn welke madeira we de vorige keer de beste vonden, bestellen we een glas vijf jaar oude en een glas tien jaar oude madeira van het huis Blandy. De derde persoon verkiest een glas wijn en krijgt een glas lekkere Bordeaux superieur van chateau Brun Despagne.
De kazen zijn vergezeld van vruchten of koekjes: een wimereux met een dadelcompote, een geitenkaasje met een walnotenkoekje en een stilton met een speciaal slaatje.
Vervolgens komt nog het zoete dessert: heerlijke structuren van honing, yoghurt en een cakeje. Afsluiten doen we met ijzerkruidthee en koffie waar we traditiegetrouw uiterst fijne en delicate huisgemaakte pralines en gebakjes bij krijgen.
We mijmeren over de toekomst van de Mange-Tout, en wensen vurig dat een gunstige sterrenconstellatie de chef alsnog kan verleiden om terug te keren. Dit was een veelbelovende plek, hopelijk blijft het overeind.
www.restaurantmangetout.be
Onze score: check this out
Bediening: vriendelijk
Omgeving: modern
Prijs: high
Geen opmerkingen:
Een reactie posten