Marina (Oostende)

Het is tegenwoordig in de mode om Valentijn vooral niet te vieren. Want aan die commercie mag je niet meedoen. (We vragen ons af: komt Sinterklaas dan ook niet langs in december? Dat zullen de kinderen vast leuk vinden!)
Wij hebben lak aan trends en vieren Valentijn dus lekker wel. Bovendien zijn alle redenen goed om te gaan eten.

Omdat we er al veel over hoorden vertellen - goede en slechte dingen - stond het al een tijdje op ons te doen lijstje om het eindelijk eens zelf te kunnen checken: de Marina in Oostende.
Het is zondagavond en druk in Oostende: vandaag vond het slotspektakel van ‘Oostende Cultuurjaar 2010’ plaats en kwamen veel mensen afgezakt naar de binnenstad om er een koorddanser en een luchtstoet te bewonderen. Voor die commercie hadden we dan weer wel bedankt. Gelukkig dat ze elders die dag in Oostende wel nog wisten wat cultuur moet zijn. In Vrijstaat O. hadden we een fantastische middag beleefd en dat vroeg om een smakelijk slot.

We hebben niet gereserveerd maar dat blijkt gelukkig niet nodig. We worden vriendelijk ontvangen en krijgen een plaatsje toegewezen waar we starten met een glaasje prosecco. We krijgen er trostomaatjes bij en een beetje knabbelbrood.
De gastheer is een hartelijk man zoals alleen Italianen dat kunnen zijn: met een prettige dosis overdrijving staat hij ons vrolijk te woord. Het is dan ook ‘àbsoluut’ geen probleem dat we een versie van het Menu Valentino willen zonder vlees. Fijn.
Ook bij de wijnkeuze helpt hij ons op weg. Hij pikt er een Siciliaanse wijn uit van Chardonnay en Insolia (Cusumano Angimbé) die de verschillende gangen op prima wijze zal vergezellen.

Er wordt ietwat middelmatig afgetrapt met een soufflé van asperges en een emulsie van kervel.
Raak wordt er geschoten met het tweede gerecht: een oerdegelijke ravioli met ricotta en gorgonzola in een heerlijk botersausje geparfumeerd met salie. Ondertussen raakt de gastheer in de knoei met de gigantische vaas rozen. Er komt een verhaaltje bij over het feit dat hij per se rode rozen en lelies wilde maar omdat de keuze beperkt was geweest moest hij nu afrekenen met zwakke stengels.
De derde ronde zit ook opnieuw goed. De lasagne van aubergines met krab, Sint-Jakobsnootjes en schilfers van tarbot is echt top.

Als hoofdgerecht krijgen we een alternatief voor het stukje rund. In de plaats krijgen wij de in een zoutkorst gebakken koninklijke zeebrasem die in het restaurant met veel zwier en zwaai wordt afgewerkt waarbij de gastheer zijn cravate met veel gevoel voor dramatiek rond zijn nek draait. Eenmaal op ons bord blijkt de vis in elk geval perfect klaargemaakt. De zeebrasem krijgt gezelschap van zuiderse groentjes die in hun pure eenvoud voor de juiste afwerking zorgen.
Het dessert moet onderstrepen dat het een Valentijnmenu was: we krijgen een amandeltaartje in de vorm van een hartje met wat aardbeienmousse en –ijs. Sympathiek, al mist deze ronde wel wat fijnzinnigheid.
Bij de thee krijgen we nog twee pralines, een brownie, rochertjes en choco-olijven. De ene kant van de tafel moet bedanken voor al dat lekkers want is tegen dan al voldaan.

www.resto-marina.be

Onze score: check this out
Bediening: vrolijk Italiaans
Omgeving: klassiek