De platte schoenen knellen na een hele dag reizen en rondtrekken. Daarom besluiten we 's avonds de hieltjes aan te trekken. Ze zullen ons helemaal naar het kasteel Sao Jorge brengen, waar we na 21 uur arriveren en voor een gesloten poort staan. We spreken de bewaker aan, en vragen of we naar het restaurant kunnen. 'Of we gereserveerd hebben?' 'Jazeker,' bluffen we. Zelfzeker stappen we door de poort die geopend wordt, en worden door tientallen vleermuisjes naar het geweldige zicht over de stad begeleid. De lucht kleurt roze en de stad klinkt alive and kicking.
We bereiken het restaurant en kunnen zonder reservering een tafeltje versieren. Misschien waren die hakken toch nog goed voor iets. Het eten (een niet zo authentieke risottopap met pompoen en asperges) spreekt minder tot de verbeelding dan het zicht en het interieur, maar we zijn blij met deze avond. Voor een aperitief op het terras zouden we ooit wel nog eens terug durven keren.
www.pousadas.pt
Onze score: quite okay
Bediening: sympathiek
Omgeving: uitheems
Prijs: medium
Geen opmerkingen:
Een reactie posten