We nemen plaats in het salon waar we klinken met een vers fruitsap en het huisaperitief (een Cardinal op basis van cassis met een Beaujolais Morgon 2007). De finesse zit in de details want de vegetariër krijgt een gepersonaliseerde menukaart. Meteen herkennen we hierin opnieuw de absolute zorg en het oog voor detail van het duo Gregory en Marieke Schatteman. En die toon wordt al meteen verder gezet: de eerste amuse is een heerlijk cakeje van rode biet gevuld met een gelei van gerookte forel. Het vegetarisch alternatief is eenzelfde cakeje dat in plaats van forel, toetsen knolselder meekrijgt. Bij de amuses zien we voorts nog een creatie met watermeloen, basilicum en Parmezaanse kaas, oervlaamse keuken vertaald in een plezante mix van pickles en pastekop, en een minitaartje van krokante ui en erwt. De vegetariër krijgt waar nodig uiteraard steeds een aardige variatie. Na de bijzonder geslaagde start nemen we plaats in het restaurant.
We herinneren ons nog van de Mange-Tout dat Gregory Schatteman een meester is in het verwennen van de vegetariërs onder ons. Hij maakt er duidelijk een punt van om ook van zijn vegetarische alternatieven steeds overtuigende topgerechtjes te maken, terwijl andere koks al vlug zouden vervallen in een snelle oplossing waar hooguit het vlees of de vis zouden zijn weggelaten. Hier niet dus. De alleseters kijken vaak verrast en misschien zelfs een beetje jaloers naar de vegetarische creaties die zullen passeren.
Er wordt heerlijk gestart met zeebaars en een beetje radijs waarbij jus van dashi wordt gedrapeerd. We zijn dol op die jus: een japanse bouillon getrokken uit gestreepte tonijn. Bij de vegetariër zien we ook de radijs die in deze variatie werd aangevuld met komkommer, avocado en bloemetjes waarbij wat jus wordt gegoten op basis van soja en citrus. We drinken daar Juliusspital Silvaner bij waar Marieke zoals gewoonlijk wat proza rond weet te breien. Werkelijk een prima start.
Daarna volgt een gerechtje met diverse tomaten, een beetje sla en een stukje kreeft. Een vrij eenvoudig (te eenvoudig?) gerechtje maar lekker. Bij de vegetarische variant zonder kreeft wordt een jus gegoten op basis van de sla. We drinken er een witte wijn bij van de Godellodruif (Montenovo Valdesil 2011) en die mogen we een beetje vergelijken met de Verdicchiodruif, weet Marieke ons te vertellen. We menen cuberdons te ruiken en zijn erg enthousiast over de fluweelzachte en vrij complexe geur en smaak.
De pladijs daarop is perfect gegaard en wordt fijntjes geaccompagneerd door artisjok en cantharellen. We drinken er een lekkere witte Grenache bij van Vacqueyras die naar bloemetjes geurt. De vegetariër krijgt iets helemaal anders en wordt verrast met een creatie van pompoen, mozzarella en dadel. Ook de wijn is anders: een Laurent Miquel Viognier Vérité 2008 die ons allemaal verbluft en verstilt. We moesten er namelijk allemaal eens aan nippen. Top!
De eend als hoofdgerecht kreeg toetsen pruim en pinda mee en wordt op een erg verfijnde wijze gepresenteerd. Prettig om te zien en erg lekker om te eten. Misschien nog mooier is het vegetarische gerechtje met de risotto, paddenstoel en artisjok. Zien we daar zelfs niet enkelen een beetje jaloers kijken? De Morellini 2009 uit Umbrië van Sangiovese en andere druiven sluit perfect aan.
Om de maaltijd wat te rekken laten we kaas tussen het hoofdgerecht en de dessertronde schuiven. We krijgen een fijne selectie van vijf kazen opgefleurd met wat ananas en vijgencompote. De ene kant laat de kaasronde vergezellen door een rode wijn uit Navarra (Emilio Valerio) van Grenache, Cabarnet Sauvignon en Merlot. De andere kant verkiest sherry en laat zich door een attente Marieke verwennen door twee proevertjes: we krijgen twee glazen sherry (1978 Sercial en 1983 Boal). Heerlijk.
De dessertronde start met een boterham met hazelnootpasta, sinaasappel en ijs, en daarna nog een creatie van frambozen, perziken, amandelboter, heerlijke yoghurt en appel. Twee prima gerechtjes die we het best kunnen omschrijven als ‘dit doen we thuis niet na’. Bovendien krijgen we bij deze laatste ronde nog een prikkelend glaasje Lindemans Pecheresse. Plezant.
De koekendoos openbaart bij de koffie nog wat snoepgoed. Wij klinken terwijl nog op de bijzonder geslaagde maaltijd met een Baileys en een 12 jaar oude schotse whisky old malt, Laphroaig waarvan we vooral de sterk uitgesproken (turf)smaak zullen onthouden.
www.restaurantschatteman.be
Onze score: this is heaven
Bediening: hartelijk
Omgeving: stijlvol
Prijs: high
Geen opmerkingen:
Een reactie posten