Restaurant Schatteman (Hertsberge)

Het is zover, Gregory en Marieke Schatteman openden de deuren van Restaurant Schatteman. En dat duo kennen we uiteraard van de Mange-Tout waar hun vertrek ons bij het vorige bezoek was opgevallen. Tot voor kort was dit hier restaurant Manderley, een gracieus pand gelegen in een fabelachtig prachtige omgeving. Binnenin zijn de looks al wat hedendaagser geworden. De ouderwetse gordijnen maakten plaats voor moderne vouwgordijnen, het donkerbruine houtwerk kreeg een laagje witte verf en de stoelen werden stijlvol overtrokken.

We nemen plaats in het salon en klinken met een sprankelende Ratzenberger Riesling. In tegenstelling tot hun vorige locatie (Mange-Tout) is er hier geen open keuken. We hoeven de kok evenwel niet aan het werk te zien om te weten dat hij er is: de zinnenprikkelende hapjes zijn voldoende als getuige. Een eerste amuse bevat knolselder en curry, een tweede zwarte olijven en een koekje van parmezaan en een derde kroepoek en pickles.

We verplaatsen ons naar de tafel en vatten aan met een Gruner Veltliner en een aangenaam gerechtje met mozzarella, gegrilde aubergine en venkel. De tweede wijn is groots: Bogle, Californische Chardonnay. Bovendien zijn ze niet zuinig op de wijn en komen ze regelmatig de glazen bijvullen. Fijn. De ietwat vettige wijn past bij het vettere gerecht: pompoen met karnemelk en hazelnoten. Het ruikt heerlijk en de presentatie is top met het wafeltje waaronder heerlijke tarwe zit verstopt. Bij het derde gerecht, een lekkere risotto met prei en knolselder, schakelen we over op een rode wijn uit Duitsland: Kessler Spätburgunder, Pinot Noir (2008). Marieke legt ons uit dat dit een experiment wordt, omdat de keuze witte dan wel rode wijn bij risotto te schenken haar zo moeilijk ligt. Wij gaan graag mee met het experiment en kunnen alvast geen betere match verzinnen dan deze rode Duitse wijn. Daarna worden zowel het gerecht als de wijn wat 'aardser'. Een fijne pastinaak met structuren van rode bieten en paksoi. Bij de ene kant valt dit meer in de smaak dan bij de andere voor wie het net zo goed verhevener had gemogen in plaats van aardser. Opnieuw geen discussie evenwel over de sublieme wijn: een Cabarnet Franc uit Chinon (Loirestreek). We houden de tel al met wat meer moeite bij als we aan het vijfde gerecht beginnen. Een bedwelmend aroma van truffel doet ons alvast watertanden. Schorseneren en aardappel worden rijkelijk door truffel omgeven. Ditmaal levert Italië de wijn af met een geslaagde Montepulciano.

Dan volgt een moeilijke keuze: of zoet dessert, of kaas, of beide. De ene kant kiest kaas, de andere zoet. Volgens het wijnarrangement wordt bij de kaas een rode Rhonewijn geschonken, maar zelf vragen we of we een glaasje Madeira kunnen krijgen. Van een ander huis dan in de Mange-Tout destijds, namelijk een Single Harvest van het huis Barbeito uit het jaar 2000. Bij de drie kazen horen ook enkele stroopjes van kweepeer, ananas en dadels en walnoten.

De zoetigheden komen in twee rondes. De eerste ronde wordt gewonnen door een chocoladecreatie met mango, passievruchten en -verbazingwekkend geslaagd- komkommer. De tweede ronde wordt binnengehaald door structuren van chocolade, noten en sinaas. En alsof de zoete monden nog niet voldoende verwend zijn komt er nog een schaaltje met yoghurt en een snoepgoedkoekje. Bij dit tweede zoete dessert wordt tot vreugde van de overzijde ook een dessertdrankje geschonken: een Muscat de Rivesaltes.

We bezinnen over deze fantastisch culinaire avond bij een kopje thee en wat versnaperingen (een ijspraline van praliné en een andere van cappuccino, een passievruchtsnoepje en een soesje van karamel).

Het viel je wellicht op dat wij -op vraag- van het uitgebreide degustatiemenu in vegetarische vorm genoten. Het menu volgens de kaart was eveneens bijzonder aantrekkelijk. De ene kant zag bepaalde gerechten met wat afgunst passeren.

www.restaurantschatteman.be

Onze score: this is heaven
Bediening: hartelijk
Omgeving: stijlvol
Prijs: high