zaterdag 26 februari 2011

Pakhuis (Gent)

We waren zinnens om eigenlijk enkel een aperitief in de bar van Brasserie Pakhuis te drinken, om vervolgens elders in Gent op restaurant te gaan. Maar de kaart was meteen zo overtuigend, dat we niet anders konden dan onze avond in het Pakhuis door te brengen.

Het zat ons mee, want we konden de laatste tafel krijgen. In de bar. Voorheen kon je in de bar enkel van de kleine kaart kiezen, maar dat is veranderd. We twijfelen even of we eten in de bar wel zien zitten, maar besluiten dat het ook daar aangenaam tafelen is.

We klinken met een picon witte wijn en een vers fruitsap. Het is moeilijk kiezen, en we overwegen een omslachtige bestelling. De overkant van de tafel heeft immers veel zin in de bout van poulet de bresse die echter enkel in het marktmenu (42 euro) verkrijgbaar is. Op de kaart staat vrijwel hetzelfde gerecht maar dan met filet in de plaats van bout. De overkant verkiest de bout, maar ziet het voorgerecht van het menu niet zo zitten. Zouden we het menu bestellen, alsook een voorgerecht en hoofdgerecht à la carte, waarbij iemand dan het voorgerecht van het menu zou nemen, en de overkant het hoofdgerecht? Ook het keuzemenu Pakhuis (34,50 euro) nemen we in overweging, maar bij navraag blijkt dat beide hoofdgerechten vleeselementen bevatten.

We besluiten het menu en de bout te vergeten, en geven onze à la carte keuzes door: eerst nemen we allebei de pijlinktvis à la plancha (een specialiteit) en vervolgens sushi en aan de andere kant filet de poulet de bresse. De ober merkt verontschuldigend op dat de filet op is, maar dat hij het gerecht wel kan serveren met een bout…

Er zijn heel wat wijnen per glas beschikbaar en we kiezen twee verschillende glazen rode wijn uit Australië: een pinot noir (Trentham) die de bout zal vergezellen en een Grenache voor bij de sushi.

Het voorgerecht komt er (te) snel aan. Dit zijn we hier niet gewoon. Maar bij het proeven, vergeven we dit onmiddellijk. De pijlinktvis à la plancha met rode ui, bloedappelsien, olijven en quinoa smaakt werkelijk subliem.

De nigiri met reuzengarnaal en de maki met zalm zijn niet overtuigend. We missen smaak, er is geen gember bij en de wasabi is een zachte crème zonder pit. Dit is allerminst een gerecht dat je in het Pakhuis zou verwachten. Vreemd.

De overkant is gelukkig wel enthousiast over de op houtskool gegrilde kippenbout met gnocchi, prei, paddenstoelen en dragonjus.

Om waardig af te sluiten bestellen we het trio van chocolademousse (gemaakt van drie kleuren Callebautchocolade) en de Tarte Tatin met vanilleijs. Een koffie en ijzerkruidthee sluiten een overwegend geslaagde maaltijd af.

Een bemerking die we niettemin telkens maken, is dat het Pakhuis baat zou hebben bij een grondige opknapbeurt van het sanitair.

www.pakhuis.be

Onze score: check this out
Bediening: vriendelijk
Omgeving: bijzonder kader



Geen opmerkingen:

Een reactie posten