We zijn al vaak naar ’t Stil Ende geweest, en waren hierbij steeds tevreden. Vooral onze eerste bezoeken waren voltreffers geweest: de fijnzinnige keuken was destijds een ware ontdekking.
Het is donderdagmiddag en veeleer à l’improviste besluiten we om nog eens naar ’t Stil Ende in Brugge trekken. Om zeker te zijn bellen we nog snel om een plaatsje te reserveren. Ik loerde al eens op de website en zag er een veelbelovend ‘geuren en smaken’ menu dat ruimte laat bij elke gang uit twee keuzemogelijkheden. In de auto verlekkeren we ons al op het vooruitzicht.
Aangekomen blijkt het restaurant aardig gevuld. We installeren ons en krijgen eenmaal goed gezeten te horen dat er later deze middag een banket is gepland en dat de keuken zich daarom zal beperken tot de lunch. Dat is een domper. Vooral omdat het een stuk correcter had geweest dit te melden toen we reserveerden. Laat de lunch bovendien een beetje tegenvallen: er wordt gestart met soep, en dat zouden we nooit zelf hebben gekozen.
Bij het aperitief, een vers fruitsap, krijgen we een lekkere huisgemaakte sushi van zalm. We hebben onszelf beloofd een poosje extra op onze gezondheid te letten en bestellen geen wijn maar enkel een beetje spuitwater om ons eten te vergezellen.
De lunch start zoals eerder aangekondigd met soep. De pompoensoep blijkt van de soort zoals we het thuis ook kunnen. Of misschien net niet: thuis doen we het immers beter. Om de soep een zeker cachet te geven werden twee oesters toegevoegd. Laat de missie evenwel niet geslaagd zijn: de combinatie lijkt ons geforceerd.
Ondertussen valt me een anachronisme op: de tafel naast ons heeft net een gang achter de kiezen die later anders zal blijken dan die van ons. En ietwat later starten ze bovendien aan een dessert dat niet bij de lunch hoort. Tot zover de theorie dat ‘deze middag enkel de lunch wordt geserveerd’. We voelen ons een beetje bedrogen.
Alsof ze onze ergernis aanvoelt, doet de vrouw des huizes extra aardig. Het hoofdgerecht, zeebaars met quinoa, oogt heel aardig maar mist uitgesproken smaken. Daarvoor is de quinoa te vlak: het is zoeken naar toetsen die blijven hangen.
De koffie was dan weer wel heel goed, maar het is een beetje bizar dat dit het hoogtepunt moet zijn van deze lunch. We weten dat ‘t Stil Ende beter kan. Deze middag was het evenwel ‘just ordinary’.
www.stilende.be
Onze score: just ordinary
Bediening: aardig
Omgeving: strak intiem
Geen opmerkingen:
Een reactie posten