Als je hield van een fijne maar vrij klassieke Franse keuken, dan was Di Coylde nooit een slechte keuze. Want het bijzonder kader – een kasteeltje inclusief ‘kasteelsloot’ en veel groen – bracht je steevast tot rust.
Toen het restaurant onlangs overgenomen werd door een volledig nieuw team, hadden ze dus alvast deze sterke troeven mee waar ze verder op konden borduren.
Het is zondagmiddag en we zijn nieuwsgierig genoeg om de nieuwe Di Coylde eens te proberen. ‘Wij’ zijn in dit geval een bende van vijf en daar zijn twee vegetariërs bij. Dat gaven we ook bij het reserveren mee, maar het is nooit slecht om bij aanvang daar nog eens op terug te keren. Ook nu niet, want al hadden ze voor de veggies een ander hoofdgerecht voorzien, voor de kwartel in de tweede ronde hadden ze geen alternatief verzonnen. “We zullen zien wat de kok kan doen,” klinkt het weinig overtuigend.
Na het aperitief starten we met een mi-cuit van zalm die echter bien cuit blijkt. Het assortiment van ui, basilicum, pijnboompitten en sla is weinig origineel en overtuigt niet.
Daarna volgt een cappuccino van wortel en linzen. De kwartel die de cappuccino vergezelt is lekker bereid. De veggies krijgen uiteindelijk toch een alternatief, al zijn ze niet echt onder de indruk van het stukje witte vis.
Dan krijgen we het beste van de dag, hoewel de meningen daarover verdeeld zijn: snoekbaars met raap en een crème van waterkers.
Eindigen doen we met fazant en bitterballen van de beentjes, witlof en gratin dauphinois. Best lekker, maar erg klassiek en dus helemaal niet origineel. De veggies krijgen vis in de plaats.
De chocoladebrownie met de espuma van mascarpone sluit positief af.
We klinken nog op de toekomst met een Mandarin Napoleon en een Cognac maar zijn niet overtuigd of Di Coylde daar ooit nog een rol in zal spelen.
www.dicoylde.be
Onze score: just ordinary
Bediening: niet foutloos
Omgeving: klassiek
Geen opmerkingen:
Een reactie posten