Early adapters zijn we, als het om beloftevolle restaurants in de buurt gaat. We waren destijds dan ook kort na de opening al vlug afgezakt naar Nieuwpoort om de Grand Cabaret te checken. We waren erg gecharmeerd door de teaser-formule: de kaart bestond uit allerlei kleine gerechtjes waarmee je zelf een menuutje kon samenstellen. Maar je kon ook het humeur van de chef volgen en je laten verrassen door vier of meer teasers. Leuk.
Die eerste kennismaking was geslaagd geweest: er heerste een jonge en enthousiaste sfeer en de gerechtjes waren lekker en origineel. De media volgde en al snel werd Grand Cabaret in zowat alle gidsen een belofte. Nog steeds trouwens lees je vooral goeie dingen over dit restaurant waarbij de jonge chef Vincent Florizoone zich een soort rockster imago aanmeet dat wellicht moet passen bij het jonge en hippe karakter van het restaurant.
Ons enthousiasme daalde evenwel telkens bij een nieuw bezoek. Kleine foutjes werden bij een volgend bezoek heuse fouten: de formule bijgevijld en minder interessant, de bediening minder vriendelijk, en steeds minder volk ook vooral - ongetwijfeld een teken aan de wand.
Het is vrijdagmiddag en zoals wel vaker bij de start van het weekend, hebben we ook nu zin in lekkers. We twijfelen even waarheen, maar beslissen uiteindelijk om nog eens naar Nieuwpoort te trekken. De onze meegerekend zullen er slechts drie tafels bezet zijn die middag. De ober vertelt ons kort nog eens de formule: die is vrijwel dezelfde als vroeger al zijn er naast de teasers tegenwoordig ook 'echte' voorgerechten en hoofdgerechten. Maar dat herinneren we nog van ons vorig bezoek. De kaart bevat vele leuke dingen en dus twijfelen we even. De ober raadt ons de teasers naar het humeur van de chef aan, maar we beslissen om toch zelf op ontdekkingstocht te gaan. De ober vindt dat blijkbaar maar niets en ze probeert nog met de belofte dat het vandaag bijzonder lekker is. Ze gaat zelfs verder: "dat die formule een vlotte bediening kan garanderen." Wel heb je ooit? Waarom is er een kaart als de ober ons blijkbaar een keuze wil aanpraten? We negeren dit incident en vragen bij het aperitief alvast twee tapa's: yakitorispiesjes en moules frites met een espuma van honing, curry en soya. Beide tapa's mogen er zijn: lekker. "Of er al een keuze is en of we dezelfde gerechten kiezen," is de ober daar plots al weer. De bediening beginnen we stilaan ergerlijk te vinden. We kiezen allebei voor een tartaar van makreel, en daarna zal er een coq au vin volgen en een gegrilde binnenspier van rund met wat een originele combinatie lijkt: gerookte zalm en brie.
Terwijl we wachten worden we getrakteerd op nog een hapje: een erg lekker tartaartje van zalm.
De makreel die volgt is echter al veeleer middelmatig. Vooreerst lijkt de portie tartaar wel gigantisch, wat de fijnzinnigheid die je van zo een gerecht mag verwachten toch ietwat in de weg staat. We proeven allebei van de vis en onze mening blijkt dezelfde: dit smaakt naar weinig. Goed dat er met pure en eerlijke smaken wordt gewerkt maar hier had de makreel net zo goed wat gekruid of gemarineerd mogen zijn zoals de zalm van daarnet.
De toetsen gember, appel, soja en wasabi die de makreel op het bord gezelschap houden, weten dat gemis gelukkig nog wat op te vangen. Maar toch, hier is iets te kort.
Echt fout loopt het bij de hoofdgerechten. Aan de ene kant van de tafel kunnen we het gerecht nog behoorlijk noemen. Hoewel het op de kaart origineler had geleken, valt de combinatie rund met gerookte zalm en brie nog net mee. Speciaal of overdonderend is het evenwel geenszins. Echt slecht wordt echter de coq au vin bevonden: droog en taai. Sorry Vincent Florizoone en co, maar ons zie je hier niet meer terug.
www.grandcabaret.be
Onze score: just ordinary
Bediening: onvriendelijk/houterig
Omgeving: bijzonder kader
Geen opmerkingen:
Een reactie posten