Nog voor we onze glaasjes cava krijgen, worden we al bediend van kroepoek met spek, kokkeltjes, kaasstaafjes met mascarponedipsausje en soepjes met rock-fort. Even later, terwijl we wel al genieten van ons glaasje bubbels, krijgen we nog twee hapjes: een glaasje met een makreelbereiding en een ander met langoustines, een schuim van aardpeer en wat crumble van spek. Omdat ze ons bij het reserveren garandeerden dat een aangepast parcours zonder vlees geen probleem zou zijn, laten we dit schoonheidsfoutje meteen rechtzetten. Even later krijgen we een versie zonder spek.
We verplaatsen ons naar het restaurant waar het gastronomisch menu op prima wijze start met een mooi gepresenteerd gerechtje met kalf, gerookte paling, rode biet, en wat toetsen augurk en krokante bloemkool. Oervlaamse kost heruitgevonden. Wie geen vlees eet, krijgt een totaal ander gerechtje met kabeljauw, venkel en citrustoetsen. Lekker maar een te grote portie voor een eerste gang.
Ten Bogaerde biedt geen formule met aangepaste wijnen aan, dus laten we ons adviseren door de sommelier. De eerste wijn is alvast heerlijk. Deze Cortese uit Piemonte overvalt ons met een bijzondere, volle smaak.
De volgende ronde zal de beste blijken. Een fijn reepje gebakken zeebaars met lichte stukjes Sint-Jabosnootjes die rusten op een heerlijke spitskoolbereiding. De bouillon van eekhoorntjesbrood zorgt ongetwijfeld voor de meerwaarde. Hier drinken we een Riesling bij, iets te fruitig naar onze persoonlijke goesting, maar objectief beoordeeld opnieuw een prima wijn.
Een zilveren koepel verbergt onze hoofdschotel. Met stijl wordt de tarbot onthuld. De vis is perfect gebakken. Twee staafjes miniprei, wat spinaziecoulis en aardappelmousse vergezellen de vis. Ten Bogaerde schenkt duidelijk de meeste aandacht aan de vis bij hun creaties, want de groenten verdwijnen op de achtergrond. Wat ons betreft zou deze verhouding anders mogen, zeker omdat de groentjes telkens wel erg lekker zijn. Zonde bijna dat de balans naar de andere kant moet hellen. Ten Bogaerde gaat er graag prat op dat klanten niet bang hoeven te zijn om te kleine porties te zullen krijgen. Geen fikfak die je amper ziet liggen, maar flinke stukken vis of vlees. We hebben dat altijd een beetje een eigenaardige visie gevonden.
De wijn bevalt ons in elk geval opnieuw bijzonder goed. De Chardonnay van de familie Joseph Drouhin vertoont zowel in geur als smaak een briljant karakter. Opnieuw een fantastische wijn dus, alleen jammer dat de sommelier geen duiding en uitleg geeft bij zijn selectie.
Bij de dessertronde krijgen de zoetemonden een millefeuille van appel met ijs van gezouten karamel. Ook de kaasliefhebbers worden verwend met zes soorten kazen en een glaasje tien jaar oude, droge madeira (Verdelho).
Bij de thee worden we nog verwend met cakejes, pralines en fruitig ijs.
Ten Bogaerde is sinds ze een ster opgespeld kregen niet veranderd. Nog steeds staan ze voor een keuken waarbij de ingrediënten centraal staan, zonder te veel poespas.
www.tenbogaerde.be
Onze score: check this out
Bediening: correct
Omgeving: bijzondere locatie
Prijs: high
Geen opmerkingen:
Een reactie posten