Onze kamer ligt in een aparte bungalow en is bijzonder gezellig. We zijn behoorlijk moe en kunnen nog net iets te eten krijgen in het restaurant. We voelen ons personages in een Twin Peaks aflevering.
Opdat we straks dubbel zo goed zouden slapen bestellen we een fles Viognier van Cambria: Tepusquet Vineyard (Santa Mariavallei - 2010). Deze fles is werkelijk bijzonder lekker en verzekert ons alvast zoete dromen.
We zien dat er buiten een leuk tuintje aanwezig is waar allerlei planten, kruiden en groenten verscholen blijken te zijn. Wat hier geserveerd wordt, is biologisch en veel spruit voort uit de tuin.
Tegen beter weten in bestellen we een voor- en hoofdgerecht. Als voorgerecht opteren we voor de clam chowder. Een zuiderse vriendin vertelde ons lang voor onze reis over dit gerecht, dus moeten we het nu wel proberen. Clam chowder is een romig soepje met aardappel en clams. Lekker, maar niet echt licht en we beseffen dat we zonder het te weten dit streekgerecht al eens voorgeschoteld kregen als amuse in Sonora.
Daarna is ook de cappellini met een langzaam tot kookpunt gebracht marinarasausje lekker maar copieus. De gepaneerde aubergine erbij is echter onvoldoende zacht gegaard. De overzijde krijgt het volumineuze maar lekkere kipgerecht met pasta, kappers, look, tomaat, rijst en courgette niet meester, maar we zijn tevreden en gaan met een rond buikje een zalige nachtrust tegemoet.
www.cambriapineslodge.com/dining
Onze score: quite okay
Bediening: oké
Omgeving: lodge
Prijs: low
Geen opmerkingen:
Een reactie posten