We nemen er een restaurantgids bij die enkele jonge koks in de kijker zet. Meteen zijn er een drietal opties waarvan De Smaak in Izegem onze uiteindelijke keuze wordt. We kunnen gelukkig nog een tafel voor twee te pakken krijgen.
Het artikel in de gids leert ons nog dat de chef, Wouter Creytens, ervaring heeft opgedaan bij Hof van Cleve en Sire Pynnock.
Bij het binnenkomen voelen we meteen dat de sfeer goed zit. We worden vriendelijk onthaald en begeleid naar onze tafel. Het kader wordt gekleurd door enkele citaten van Nietzche, Walschap en Kant.
Bij het glaasje cava en het vers fruitsap krijgen we twee amuses: chips van knolselder en een aantrekkelijk glaasje gevuld met zalm en rodebietengelei.
De ene kant van de tafel geeft zich vanavond over aan vlees en bestelt een grof gesneden tartaar van rund, afgewerkt met vet van buikspek en shiitake gevolgd door de wilde eend met ganzenlever (heel erg fout, jawel). Hier wordt een flesje San Pellegrino bij gedronken want deze kant van de tafel verkeert in een alcoholvrije maand.
De andere kant maakt veel goed door enkel voor plaatselijke en (meer) verantwoorde producten te kiezen. Eerst de zeebrugse handgepelde garnalen met een gepocheerd eitje en karnemelkaardappelen en daarna de slibtongetjes. Hier wordt een flesje Sancerre bij besteld.
De voorgerechten zijn heerlijk vol van smaak, maar ook erg vullend. Bijgevolg raken de tongetjes niet helemaal op. De tong en het slaatje zijn iets te zout van smaak maar de frietjes en de mayonaise zijn onberispelijk. Aan de andere kant zijn we vooral onder de indruk van de grof gesneden tartaar: oerdegelijk.
Minpunt is de open keuken die blijkbaar een goede afzuiginstallatie mist. Op het einde van de avond valt zelfs een nevel in het restaurant te ontwaren en de (friet)geur in de kleren krijgen we er gegarandeerd bij.
www.desmaak.be
Onze score: check this out
Bediening: vriendelijk
Omgeving: strak met smaak
Prijs: medium
Geen opmerkingen:
Een reactie posten